FC Barcelona. Voor veel voetballers hét walhalla. Iedereen wil spelen voor de Catalanen. De mystieke uitstraling, het vooral niet te poenerig willen zijn en de constante instroom van jeugdspelers van de club werken als een paardenvijg op een kolonie strontvliegen. Op de Real Madrid-fans na kan niemand iets negatiefs verzinnen. Of nou ja.. bijna niemand.
Barça, meer dan een club?
Ik kan me namelijk zomaar voorstellen dat topspits in wording Bojan Krkić zich een beetje klote voelt bij Barça. Nou ja, een beetje heel erg klote. De Spaanse Serviër is namelijk kind van de rekening in Catalonië. Want de aanvaller manifesteert zich sinds zijn debuut in het seizoen 2007/2008 zeer aardig, maar is nog altijd geen zekere basisspeler. En dat is zonde.
Maar natuurlijk, Bojan komt wel aan zijn 20+ wedstrijden per jaar. Maar jammer genoeg zijn dat veelal invalbeurten of potjes tegen mindere tegenstanders. Wanneer de basiself rust krijgen, mag de éénvoudig international opdraven. Als een soortement schoothondje.
Ondertussen koopt de landskampioen lekker verder. Vorig seizoen werd Zlatan Ibrahimovic voor veel geld naar Spanje gehaald. Met de Zweedse topspits, die in ieders ogen geschikt leek voor het wereldvoetbal dat Barcelona speelt, zouden de Catalanen Europa gaan veroveren. Maar na één jaar bleek het huwelijk geen goede te zijn.
En zo werd Zlatan ingeruild voor David Villa. Opnieuw een goede spits. Zelfs eentje van wereldklasse. Perfect voor het spel van de Spaanse topploeg. Maar net als in het geval met zijn Zweedse voorganger, houdt hij vooral de ontwikkeling van Bojan tegen.
Ik snap dan ook niet dat Josep Guardiola, die al zoveel jeugdige talenten een kans gaf, twee spitsen heeft gekocht. Zou hij Bojan niet goed genoeg vinden? Of zou de zoon van een Servische vader en een Spaanse moeder marketingtechnisch gezien te weinig opleveren?
Voor Bojan lijkt het mij wel duidelijk. Zichzelf laten verhuren. Aan een ploeg waar hij aan het voetballen komt en hij verder kan met ontwikkelen. Een trainer die zijn kwaliteiten wel op waarde schat en die wel het risico aandurft. Iemand die hem vertrouwen geeft.
Barcelona het walhalla voor Bojan? Nu even niet.
Via Leander Mascini, Mascini.net
